Αγαπητοί συναγωνιστές,
Ο ύπουλος πόλεμος που μας έκανε η εταιρεία χρησιμοποιώντας κράτος και
παρακράτος μαζί, είχε ως στόχο να νιώσουμε μόνοι και ανήμποροι να αντιδράσουμε απέναντι σε ισχυρούς μηχανισμούς που τους κινούσε το χρήμα και η διαπλοκή.
Συναντήσαμε δημόσιες υπηρεσίες επιφορτισμένες με την προστασία του περιβάλλοντος να κάνουν τα στραβά μάτια στην εταιρεία, την δικαιοσύνη και την αστυνομία να αντιμετωπίζουν τους κατοίκους ως ταραξίες, τα ΜΜΕ
να προπαγανδίζουν υπέρ της εταιρείας όταν δεν σιωπούσαν προκλητικά, υπερασπιζόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα μεγαλομετόχων και "φιλοδωρήματα".
Έπρεπε λοιπόν να μείνουμε λίγοι να στοχοποιηθούμε και να ασκηθεί τόση πίεση στον καθένα μας, ώστε να παραιτηθούμε σιγά σιγά από τον αγώνα μας αφήνοντας τις εταιρείες να αλωνίζουν χωρίς κανέναν έλεγχο στα
βουνά.
Δεν προτείνω να έχουμε κόσμο στο δικαστήριο επειδή είμαι ένας από τους κατηγορούμενους που συνέλαβαν στο Αποπηγάδι, αλλά γιατί θα πρέπει να μην νιώθει μόνος του κανένας από εμάς όταν θα τον χτυπάνε οι παραπάνω είτε δικαστικά, είτε με πιο ύπουλες και αθόρυβες μεθόδους.
Οι κατηγορίες της Αιολικής Μουσούρων ΑΕ. που λένε ότι τους βρίσαμε και τους απειλούσαμε προκειμένου να σταματήσουν τις εργασίες τους οι μπουλντόζες, είναι ψεύτικες και οι μηνύσεις εκείνης της μέρας έγιναν για ξεκάρφωμα.
Το ιστορικό εκείνης της μέρας δεν θέλω να το αναλύσω εδώ, κρατήστε μόνο το ότι αφού οι μπράβοι της εταιρείας βρήκαν μόνο του στο βουνό τον εβδομηνταπεντάχρονο θείο μου Αντώνη Μιχελάκη (ιδιοκτήτη της
έκτασης που τοποθετήθηκαν οι τρεις ανεμογεννήτριες) τον ξυλοκόπησαν όλοι μαζί και τον πάτησαν στο λαιμό.
Μετά από λίγο που φτάσαμε με το Σπύρο ανεβαίνοντας με τα πόδια το βουνό, χωρίς προηγουμένως να τους προκαλέσουμε, μας επιτέθηκαν οι τραμπούκοι και ένας από αυτούς θα χτυπούσε με την κατσούνα του σοβαρά τον Σπύρο αν δεν προλάβαινε να την πιάσει εγκαίρως συναγωνιστής λίγα εκατοστά πριν το κεφάλι του.
Την ίδια στιγμή τρεις μηχανικοί και δύο δικηγόροι βιντεοσκοπούσαν τη σκηνή για να πουν ενδεχομένως μετά στα δικαστήρια ότι τους κάναμε και επίθεση.
Τέτοιοι δειλοί είναι και με αυτές τις "κοινωνικές διεργασίες και ενημέρωση" γίνονται τα "πράσινα έργα" των αιολικών πάρκων στην Κρήτη και αλλού από τις πολυεθνικές.
Στηρίξτε τον αγώνα μας με την προσωπική του παρουσία ο καθένας ξεχωριστά, στις δίκες των αγωνιστών που ακολουθούν.
Ακόμα και να μην γίνει η δίκη και πάρει αναβολή η υπόθεση μας, θα είναι μια ευκαιρία να βρεθούμε ξανά κοντά να συζητήσουμε και να ανταλλάξουμε απόψεις για τον πόλεμο που δεχόμαστε, ενώ ταυτόχρονα τα λαμόγια των εταιρειών θα πάρουν το μήνυμα ότι δεν θα μας φιμώσουν ποτέ στο δίκιο μας.
Δικαζόμαστε για την αγωνιστική μας δράση έχοντας αγωνιστεί καθαρά και στο φως της μέρας και είμαστε περήφανοι που δεν σκύψαμε το κεφάλι, όσο κόστος και αν είχε η επιλογή μας αυτή.
Λευτέρης Παναγιωτάκης
Ο ύπουλος πόλεμος που μας έκανε η εταιρεία χρησιμοποιώντας κράτος και
παρακράτος μαζί, είχε ως στόχο να νιώσουμε μόνοι και ανήμποροι να αντιδράσουμε απέναντι σε ισχυρούς μηχανισμούς που τους κινούσε το χρήμα και η διαπλοκή.
Συναντήσαμε δημόσιες υπηρεσίες επιφορτισμένες με την προστασία του περιβάλλοντος να κάνουν τα στραβά μάτια στην εταιρεία, την δικαιοσύνη και την αστυνομία να αντιμετωπίζουν τους κατοίκους ως ταραξίες, τα ΜΜΕ
να προπαγανδίζουν υπέρ της εταιρείας όταν δεν σιωπούσαν προκλητικά, υπερασπιζόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα μεγαλομετόχων και "φιλοδωρήματα".
Έπρεπε λοιπόν να μείνουμε λίγοι να στοχοποιηθούμε και να ασκηθεί τόση πίεση στον καθένα μας, ώστε να παραιτηθούμε σιγά σιγά από τον αγώνα μας αφήνοντας τις εταιρείες να αλωνίζουν χωρίς κανέναν έλεγχο στα
βουνά.
Δεν προτείνω να έχουμε κόσμο στο δικαστήριο επειδή είμαι ένας από τους κατηγορούμενους που συνέλαβαν στο Αποπηγάδι, αλλά γιατί θα πρέπει να μην νιώθει μόνος του κανένας από εμάς όταν θα τον χτυπάνε οι παραπάνω είτε δικαστικά, είτε με πιο ύπουλες και αθόρυβες μεθόδους.
Οι κατηγορίες της Αιολικής Μουσούρων ΑΕ. που λένε ότι τους βρίσαμε και τους απειλούσαμε προκειμένου να σταματήσουν τις εργασίες τους οι μπουλντόζες, είναι ψεύτικες και οι μηνύσεις εκείνης της μέρας έγιναν για ξεκάρφωμα.
Το ιστορικό εκείνης της μέρας δεν θέλω να το αναλύσω εδώ, κρατήστε μόνο το ότι αφού οι μπράβοι της εταιρείας βρήκαν μόνο του στο βουνό τον εβδομηνταπεντάχρονο θείο μου Αντώνη Μιχελάκη (ιδιοκτήτη της
έκτασης που τοποθετήθηκαν οι τρεις ανεμογεννήτριες) τον ξυλοκόπησαν όλοι μαζί και τον πάτησαν στο λαιμό.
Μετά από λίγο που φτάσαμε με το Σπύρο ανεβαίνοντας με τα πόδια το βουνό, χωρίς προηγουμένως να τους προκαλέσουμε, μας επιτέθηκαν οι τραμπούκοι και ένας από αυτούς θα χτυπούσε με την κατσούνα του σοβαρά τον Σπύρο αν δεν προλάβαινε να την πιάσει εγκαίρως συναγωνιστής λίγα εκατοστά πριν το κεφάλι του.
Την ίδια στιγμή τρεις μηχανικοί και δύο δικηγόροι βιντεοσκοπούσαν τη σκηνή για να πουν ενδεχομένως μετά στα δικαστήρια ότι τους κάναμε και επίθεση.
Τέτοιοι δειλοί είναι και με αυτές τις "κοινωνικές διεργασίες και ενημέρωση" γίνονται τα "πράσινα έργα" των αιολικών πάρκων στην Κρήτη και αλλού από τις πολυεθνικές.
Στηρίξτε τον αγώνα μας με την προσωπική του παρουσία ο καθένας ξεχωριστά, στις δίκες των αγωνιστών που ακολουθούν.
Ακόμα και να μην γίνει η δίκη και πάρει αναβολή η υπόθεση μας, θα είναι μια ευκαιρία να βρεθούμε ξανά κοντά να συζητήσουμε και να ανταλλάξουμε απόψεις για τον πόλεμο που δεχόμαστε, ενώ ταυτόχρονα τα λαμόγια των εταιρειών θα πάρουν το μήνυμα ότι δεν θα μας φιμώσουν ποτέ στο δίκιο μας.
Δικαζόμαστε για την αγωνιστική μας δράση έχοντας αγωνιστεί καθαρά και στο φως της μέρας και είμαστε περήφανοι που δεν σκύψαμε το κεφάλι, όσο κόστος και αν είχε η επιλογή μας αυτή.
Λευτέρης Παναγιωτάκης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου